بخشي از كتاب سرمشقهاي نستعليق عباس اخوين :
عباس اخوين، هنرمند و خوشنويس صاحب نام معاصر است، كه از سال ۱۳۵۹ با كسب درجه استادي از انجمن خوشنويسان ايران تا به امروز در كسوت استادي به تعليم و تعلم دوستداران خط نستعليق پرداختهاست. از او كتابها و آثار متعددي به چاپ رسيدهاست. وي در نمايشگاههاي مختلف، گروهي و انفرادي در ايران و خارج از كشور شركت داشتهاست.
كتابهايي كه از ايشان قبل از انقلاب اسلامي به چاپ رسيدهاست، عبارتند از: گنجينه معرفت، پويه، رها، كتاب ارث، التفاصيل، عجايب الحكايات. كتابهايي كه بعد از انقلاب به چاپ رسيدهاست، عبارتند از: سرمشقهاي نستعليق در ۳ جلد، يك عمر نستعليق و مرقع آن، مرقع بحر عشق، يادنامه نمايشگاه خط، گزيده سخنان خواجه عبدالله انصاري، رباعيات اوحدالدين كرماني، پيام غدير، ديوان حافظ همراه با نقاشيهاي محمود فرشچيان كه بيش از ده نوبت بچاپ رسيدهاست.
خوشنويسي به معني زيبانويسي يا نوشتن همراه با خلق زيبايي است. گاهي درك خوشنويسي به عنوان يك هنر مشكل است. به نظر ميرسد براي درك و لذت بردن از تجربه بصري خوشنويسي بايد بدانيم خوشنويس افزون بر نگارش يك متن، سعي داشته اثري هنري با ارزشهاي زيبايي شناختي خلق كند. از اين رو خوشنويسي با نگارش سادهٔ مطالب و حتا طراحي حروف و صفحه آرايي متفاوت است. همچنين از آنجايي كه اين هنر جنبههايي از سنت را در دل خود دارد بايد آن را تا حدي از تايپوگرافي كه مبتني بر ارزشهاي گرافيكي مدرن و كارهاي چاپي است متمايز كرد.
خط ثلث با ساختاري ايستا و موقر، بيشتر در تزئين كتابها و كتيبهها بهكار رفتهاست. تكامل تدريجي ثلث به عنوان خطي تزئيني توسط ابن مقله، ابنبواب و ياقوت مستعصمي شكل گرفت. ابنبواب زيبايي و ظرافت را با خط ثلث همراه كرد. خط ثلث در ايران براي نوشتن عنوان سورههاي قرآن كريم، پشت جلدنويسي، سرلوحهها، و بخصوص در كتيبهها و كاشيكاريها بهكار رفتهاست و هنوز نيز رايج است.[۱]
خط ثلث يكي از شيوههاي بسيار مهم در خوشنويسي اسلامي و يكي از خطوط ششگانه است و ابداع آن را به ابوعلي بن مقله بيضاوي شيرازي (معروف به ابن مقله) كه در قرن سوم هجري ميزيست نسبت ميدهند.
خط ثلث با ساختاري ايستا و موقر، بيشتر در تزئين كتابها و كتيبهها بهكار رفتهاست. تكامل تدريجي ثلث به عنوان خطي تزئيني توسط ابن مقله، ابنبواب و ياقوت مستعصمي شكل گرفت. ابنبواب زيبايي و ظرافت را با خط ثلث همراه كرد. خط ثلث در ايران براي نوشتن عنوان سورههاي قرآن كريم، پشت جلدنويسي، سرلوحهها، و بخصوص در كتيبهها و كاشيكاريها بهكار رفتهاست و هنوز نيز رايج است.[۱]