آموزش خوشنويسي

وسايل و ابزار خوشنويسي در خلق يك اثر مطلوب بسيار موثرند. ابزار خوب مشوق هنرمند در ادامه كار و پيشرفت اوست. ابزار مهم و اصلي خوشنويسي عبارتند از:
قلم‌ني نوع مرغوب آن از ني‌هاي دزفولي (براي قلم‌هاي رير و متوسط) يا ني خيزران (براي درشت‌نويسي) تهيه مي‌شود.
كاغذ كه در گذشته به صورت دستي ساخته مي‌شد و مراحل توليد و پرداخت پيچيده‌اي داشت. امروزه كاغذهاي گلاسه، به‌ويژه گلاسهٔ مات، براي نوشتن مناسب‌ترند.
مركب كه بايد مخصوص خوشنويسي باشد. بيش از همه مركب مشكي و پس از آن قهوه‌اي كاربرد دارد. براي كارايي بهتر و بيشتر مي‌توان چند قطره آب مقطر يا گلاب را به مركب و ليقه اضافه كرد. اينكار موجب جذب بيشتر مركب بر روي قلم مي‌شود و براي اجراي بهترِ حروف كشيده بسيار مؤثر است.
افزون بر آن از وسايل خوشنويسي مي‌توان به ابزار زير اشاره كرد:

دوات، ليقه، قلمتراش، قط‌زن، سنگ تيزكن قلمتراش، قلمدان، زيرمشق از نوع فوم و يا چرمي، مِسطره، ابزار به‌هم زدن ليقه و مركب، قاشق مخصوص آب ريختن در دوات يا قطره چكان.

خوشنويسي يا خطاطي به معني زيبانويسي يا نوشتن همراه با خلق زيبايي است و فردي كه اين فرايند توسط او انجام مي‌گيرد خوش نويس نام دارد، به‌خصوص زماني كه خوش نويسي حرفهٔ شخص باشد. گاهي درك خوشنويسي به عنوان يك هنر مشكل است. به نظر مي‌رسد براي درك و لذت بردن از تجربه بصري خوشنويسي بايد بدانيم خوشنويس افزون بر نگارش يك متن، سعي داشته اثري هنري با ارزش‌هاي زيبايي شناختي خلق كند.[۱] از اين رو خوشنويسي با نگارش سادهٔ مطالب و حتي طراحي حروف و صفحه‌آرايي متفاوت است. همچنين از آنجايي كه اين هنر جنبه‌هايي از سنت را در دل خود دارد بايد آن را تا حدي از تايپوگرافي كه مبتني بر ارزش‌هاي گرافيكي مدرن و كارهاي چاپي است متمايز كرد.